نصاب دارايي ها در صندوق 

مدير صندوق به طور کلي به دنبال کاهش ريسک سرمايه‌گذاري از طريق افزايش شرکت‌هاي سبد سرمايه‌گذاري صندوق خواهد بود، با اين حال هنگام تصميم‌گيري در مورد سرمايه‌گذاري جديد همواره گزينه سرمايه‌گذاري در سبد کنوني شرکت در برابر سرمايه‌گذاري در فرصت پيشنهادي جديد مورد بررسي قرار مي‌گيرد. در اين بررسي علاوه بر معيارهاي پيش‌گفته، مدير صندوق خالص منافعي که ممکن است در هر يک از اين دو گزينه محقق شود را در نظر مي‌گيرد. به اين شکل که تغيير ريسک صندوق ناشي از سرمايه‌گذاري و افزودن يک شرکت جديد به سبد سرمايه‌گذاري صندوق نسبت به سرمايه‌گذاري در يکي از شرکت‌هاي کنوني سبد سرمايه‌گذاري صندوق سنجيده مي‌شود. مجموع منابع در اختيار صندوق پس از انجام سرمايه‌گذاري، تعداد و ماهيت شرکت‌هاي صندوق از جمله پارامترهاي انجام اين مقايسه است.

در سرمایه‌گذاری در شرکت‌های سرمایه‌پذیر، محدوديت‌هاي زیر لحاظ می‌گردد:

·        به‌منظور کاهش ريسک سرمايه‌گذاري، بيش از 30 درصد منابع صندوق در يک شرکت خاص سرمايه‌گذاري نمي‌شود.

·        به‌منظور تنوع‌بخشی به سرمايه‌گذاري‌ها، راهبرد اصلي صندوق خودداري از تبدیل‌شدن به سهامدار اکثريت در شرکت‌ها و محدود ماندن به سقف 49 درصدي در سهامداري است. اين صندوق سعي می‌کند در صورت نياز به حجم بالاي سرمايه‌گذاري، سرمايه‌گذاري را با همراهي صندوق‌ها و سرمايه‌گذاران ديگر به‌صورت سنديکايي انجام دهد و ريسک خود را کاهش دهد. صندوق مجاز است تنها در پنج شرکت با تصويب هیئت‌مدیره بيش از سقف تعيين‌شده سرمايه‌گذاري نمايد.

·        حداقل 5 درصد از منابع صندوق به‌منظور تأمین نيازهاي سرمايه‌اي آينده شرکت‌هاي سرمايه‌پذير به‌صورت نقد يا در غالب اوراق نگهداري مي‌شود و درصورتی‌که اين مقدار به کمتر از 5 درصد برسد از طريق افزايش سرمايه حداقل تا کف تعيين‌شده تأمین مي‌گردد.